Współ-powiedzenie… O funkcji wielokropka w języku ogólnym i w poezji Bolesława Leśmiana
DOI:
https://doi.org/10.12797/LV.15.2020.29.04Słowa kluczowe:
wielokropek, składnia pozycji, Bolesław LeśmianAbstrakt
Co-saying. On the function of ellipsis in general polish, and in Bolesław Leśmian’s poetry
The goal of the paper is to identify the function of ellipsis in general Polish, and in Bolesław Leśmian’s poetry. This author assumes that ellipsis corresponds to a specific intonation, has a code character, and belongs to the group of dialogic perspective operators (cf. Wajszczuk 2005). Its function is simply an appeal to the addressee, to complete the utterance with specific content by themselves. The unit is used creatively by Bolesław Leśmian. In his poetry, co-saying serves to express the transcendence of three boundaries set by the oppositions I : you, here : there, yes : no.
Pobrania
Bibliografia
Angełowa I., 1982, Charakterystyka wielokropka na tle pozostałych znaków interpunkcyjnych polszczyzny, „Język Polski” LXII, s. 158–166.
Angełowa I., 1985, Charakterystyka interpunkcji polskiej w świetle normy i praktyki, Wrocław.
Bogusławski A., 1979, Indirect Questions. One Interpretation or More, „Linguistica Silesiana” 3, s. 39–52.
Bogusławski A., 1998, Science as Linguistic Activity, Linguistics as Scientific Activity, Warszawa.
Bogusławski A., 2007, A Study in the Linguistic-Philosophy Interface, Warszawa.
Bogusławski A., 2008, Semantyka, pragmatyka. Leksykografa głos demarkacyjny, Warszawa.
Bogusławski A., 2017, W sprawie językowo-autorefleksyjnego testowania wymagań składniowych, „Prace Filologiczne” LXX, s. 33–45.
Bogusławski A., 2018, Do kwestii „stałych lingwistycznych”. Czy „stała interpretacyjna” ‘wiesz o czym mówię’?, „Linguistica Copernicana” 15, s. 27–36, http://dx.doi.org/10.12775/LinCop.2018.003.
Czaplejewicz E., 1973, Adresat w poezji Leśmiana, Wrocław.
Danielewiczowa M., 1996, O znaczeniu zdań pytajnych w języku polskim. Charakterystyka struktury tematyczno-rematycznej wypowiedzeń interrogatywnych, Warszawa.
Danielewiczowa M., 2014, Struktura i znaczenie eksklamatywów. Na materiale współczesnej polszczyzny, Warszawa.
Fabiani B., 2013, Dalsze gawędy o sztuce: XVII wiek, Warszawa.
Jodłowski S., 2002, Zasady interpunkcji. Podręcznik, oprac. nauk. i red. J. Godyń, wyd. nowe zm. i rozsz., Kraków.
Łuczyński E., 1999, Współczesna interpunkcja polska. Norma a uzus, Gdańsk.
Polański E., Szopa M., Dereń E., 2010, Poradnik interpunkcyjny, Katowice.
Przesmycki Z., 1893, Z czary młodości: liryczny pamiętnik duszy, Wiedeń – Kraków, [on--line:] http://kpbc.umk.pl/dlibra/docmetadata?id=14306&from=publication.
SGPP: M. Grochowski, A. Kisiel, M. Żabowska, Słownik gniazdowy partykuł polskich, Kraków 2014.
SIJP: J. Podracki, Słownik interpunkcyjny języka polskiego z zasadami przestankowania, Warszawa 1996.
Świderkówna A., 1999, Rozmowy o Biblii, Warszawa.
Trznadel J., 2010, Zasady wydania, [w:] B. Leśmian, Poezje zebrane, oprac. J. Trznadel, Warszawa, s. 681–688.
Wajszczuk J., 1997, System znaczeń w obszarze spójników polskich. Wprowadzenie do opisu, Warszawa.
Wajszczuk J., 2005, O metatekście, Warszawa.
Zaucha J., 2015, Jak brzmi niedopowiedzenie? Prozodyczna jednostka włączenia w dialog – rekonesans, [w:] M. Danielewiczowa, J. Bilińska, K. Doboszyńska-Markiewicz, J. Zaucha (red.), Sens i brzmienie, Warszawa, s. 65–85.
