„Wszystko dla Jezusa przez bolejące Serce Maryi”

Historia posługi sióstr serafitek w Bachowicach

Abstrakt

Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej (sióstr serafitek) zostało założone w 1881 r. w Zakroczymiu na terenie zaboru rosyjskiego. Po 10 latach siostry przeniosły się do Galicji, a pierwsze ich placówki powstały w Hałcnowie i Oświęcimiu. Znaczny rozwój zgromadzenia nastąpił w czasach, gdy w Bachowicach działał ks. Franciszek Gołba. Pragnął on, aby miejscowe dzieci mogły znaleźć opiekę w założonych przez niego ochronkach, dlatego do parafii sprowadził siostry serafitki. 

W okresie międzywojennym ochronki działały w trzech różnych budynkach. Prowadziły je początkowo osoby świeckie, m.in. Maria Momot, a później siostry serafitki. Po II wojnie światowej prowadziły one jeszcze przedszkole podległe „Caritas”, które odebrano im w 1962 r. Od tego momentu siostry zajmowały się nie tylko kościołem, ale także katechizacją dzieci, początkowo w domu zakonnym, a w latach 1990-2014 w miejscowej szkole. 

Spośród sióstr pełniących posługę w Bachowicach najbardziej zapadła w pamięci mieszkańców s. Perpetua Kuc (1899-1978). W latach 1932-1945 oraz od 1962 r. do śmierci w 1978 r. świadczyła pierwszą pomoc medyczną w czasach, kiedy była ona trudno dostępna. Pracowała ponadto z dziećmi w ochronkach i angażowała się w życie codzienne mieszkańców wioski. Jej rodzona siostra – Domicela (1910-1980) – również wstąpiła do zgromadzenia sióstr serafitek i przez pewien czas pracowała w bachowickiej ochronce. 

Na zakończenie artykułu przywołane zostały wspomnienia mieszkańców Bachowic o s. Perpetule, o której pamięć jest ciągle żywa.