Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Zasady ogólne

Redakcja przyjmuje teksty pisane w języku polskim lub językach kongresowych (preferowany jest język angielski). Przedstawiony tekst musi być tekstem naukowym i być zgodny z profilem tematycznym czasopisma (teksty całkowicie od niego odbiegających nie będą przyjmowane).

Dostarczony tekst powinien być zapisany czcionką Times New Roman, wielkość liter 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza, liczba znaków na stronie ok. 1800. Prosimy o nieużywanie pogrubień oraz spacji do rozmieszczania i wyrównywania tekstu.

Format pliku: .rtf, .docx, .doc (nie przyjmujemy tekstów zapisanych w innych formatach). W tytule pliku prosimy podać nazwisko oraz pierwsze słowa tytułu.

Na pierwszej stronie należy umieścić nagłówek składający się z następujących elementów:

• imię i nazwisko autora/autorów;
• afiliacja (również identyfikator ORCID, jeśli autor posiada);
• tytuł tekstu (nie należy wyróżniać go pogrubieniem, kursywą, rozmiarem ani krojem czcionki);
• dane kontaktowe (e-mail, opcjonalnie numer telefonu);
• krótka nota biograficzna wg wzoru: imię, nazwisko, stopień naukowy, zainteresowania badawcze, najnowsze/najistotniejsze publikacje (do 400 znaków ze spacjami);
• streszczenie, które powinno zawierać: ogólny opis poruszanej problematyki, przyjętą metodologię badań i najważniejsze tezy (do 1200 znaków ze spacjami);
• słowa kluczowe (2-5 wyrazów lub fraz).

Bibliografię dzieł cytowanych zamieszczamy na końcu tekstu.

Wymienione wyżej elementy należy dostarczyć w języku oryginału oraz angielskim. Teksty dostarczone w języku angielskim zostaną przetłumaczone na język polski.

Tekst

Prosimy o stosowanie się do następujących zasad:

• cytaty w języku polskim oraz w językach obcych należy ująć w cudzysłów;
• cytat w cytacie oznacza się cudzysłowem francuskim (‹‹cytat przykładowy››);
• kursywa jest stosowana dla tytułów źródeł i opracowań wydanych drukiem oraz dla pojedynczych nieprzyswojonych polszczyźnie wyrażeń, zwrotów i terminów obcojęzycznych, niebędących cytatami (np. sensu stricto, ergo itp.);
• odsyłacze do przypisów w tekstach polskich umieszcza się przed kropką kończącą zdanie, wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu (p. r., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania. W tekstach angielskich, zgodnie z zasadami tego języka, odsyłacz powinien znaleźć się po znaku przestankowym;
• w tekście należy stosować skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., etc. oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania;
• miesiące oraz dekady należy określać słownie (styczeń, luty, lata dwudzieste itd.).

Bibliografia

Na końcu tekstu (prosimy nie umieszczać bibliografii w osobnym pliku) należy zamieścić wykaz cytowanych źródeł i piśmiennictwa w porządku alfabetycznym, w podziale na: źródła archiwalne oraz źródła i opracowania publikowane, a w razie potrzeby także: opracowania niepublikowane. Każda pozycja wykazu stanowi rozwinięcie zapisu skróconego zastosowanego w przypisach.

Przykłady:

Źródła archiwalne:
Archiwum Narodowe w Krakowie [ANK], Browar Okocim [BO], sygn. 1, etc.
Archiwum i Biblioteka Konwentu Zakonu Bonifratrów w Zebrzydowicach [AiBKZB Zebrzydowice], Akta Browaru [AB], sygn. 167, etc.

Źródła i opracowania publikowane:
Paleczny A., Springer Ch. M., Urban A., Die geschichte der Brauerei Schwechadt. Von den Bierbaronen Dreher und Mautner Markhof in die Gegenwart, Wien 2021.
Hackel-Stehr H., Das Brauwesen in Bayern vom 14. bis 16. Jahrhundert insbesondere die Entstehung und Entwicklung des Reinheitsgebotes (1516), Berlin 1987.
Platocomus J., De natura et viribus cerevisiarum et mulsarum opusculum, Wittenberg 1551.
Illustriertes Brauerei-Lexicon, Begründet von Max Delbrück, red. F. Hayduck, Zweiter Band: I – Z, Berlin 1925.
Sobociński W., Szkice z dziejów browarów wrocławskich w XIX i XX wieku (do 1945 roku), [w:] Piwo we Wrocławiu. Od średniowiecza po czasy współczesne, red. H. Okólska, Wrocław 2002, s. 89 - 112.
Karst D.,  Pokus o srovnání středověké pece na sušeni sladu z území polskich a českých zemí na vybraných příkladech, „Kvasný Průmysl” 62 (2), 2015, s. 35-41.
Hutzler M., Morrissey J.P., Laus A., Meussdoerffer F., Zarnkow M., A new hypothesis for the origin of the lager yeast Saccharomyces Pastorianus, “FEMS Yeast Research”, 23, 2023, s. 1-17.
Tafeln zur Statistik der österreichischen Monarchie. Neue Folge. V Band, die Jahre 1860 bis 1865 Umfassend, Wien 1871.

Uwagi:

• W przypadku publikacji książkowych w pełnych opisach bibliograficznych podajemy: autora/autorów, tytuł, względnie tytuł i nazwisko wydawcy lub redaktora tomu albo pracy zbiorowej. Zawsze należy podać miejsce i rok wydania.
• Kolejne publikacje tego samego autora/autorów, wydane w tym samym roku, należy oznaczyć mała literą alfabetu umieszczoną po roku wydania.
• Wszystkie tytuły prac zbiorowych i artykułów należy pisać kursywą.
• Przed tytułem prac zbiorowych należy wstawiać [w:].
• Nie należy podawać skrótów oznaczających tom, rocznik, zeszyt, numer, część czasopism – w przypadku czasopism (wydawnictw ciągłych i wydawnictw zwartych seryjnych), a także tomów wydawnictw zwartych nieseryjnych (monografii książkowych i innych).
• Liczbę oznaczającą część tomu podaje się w nawiasie, np.: „Kwartalnik Nauki i Techniki”, 67 (1).
• Czasopisma oznacza się cudzysłowem i nie podaje miejsca wydania.

Przypisy

Konsekwentnie należy stosować przypisy dolne, czcionka Times New Roman, wielkość liter 10 pkt., interlinia 1 wiersz, bez wcięcia.

We wszystkich cytatach należy stosować zapis skrócony, odsyłający do konkretnej pozycji zamieszczonej w bibliografii;

Zapis skrócony publikacji składa się z nazwiska oraz inicjału imienia autora lub autorów, w publikacjach źródłowych lub zbiorowych z pierwszego rzeczownika tytułu, a następnie z daty wydania i cytowanych stron.

Przy odwoływaniu się do całości pracy numery stron są pomijane.

Przykłady:
Hackel-Stehr H. 1987, s. 5-7.
Sobociński W. 2002, s. 91-93.
Karst D. 2015, s. 36-38.
ANK, BO, sygn. 1, k. 5.

Ryciny i tabele

Wszystkie ilustracje przewidziane przez Autora do umieszczenia w tekście, (rysunki, mapy, fotografie, tablice, wykresy itp.) traktuje się jako ryciny, przyjmując dla nich wspólną, ciągłą numerację. Umieszczane są i cytowane w tekście w kolejności od 1 do x;

Tabele należy opatrzyć odrębną numeracją, a ich tytuły zamieścić w oddzielnym pliku tekstowym;

Rycin nie należy umieszczać w tekście. Wszystkie ryciny powinny zostać zapisane w odrębnych plikach w formacie TIFF lub JPG. Minimalna dopuszczalna jakość: 300 dpi;

Na końcu podpisu pod rycinę należy podać autora rysunku lub fotografii;

Podpisy pod ryciny należy zamieścić w oddzielnym pliku tekstowym, czcionką Times New Roman, wielkość liter 12 pkt., interlinia 1,5, numerowane cyframi arabskimi.