La evolución del perfecto latino en algunas lenguas románicas: el caso del español, el francés y el catalán
DOI:
https://doi.org/10.12797/SI.10.2011.10.09Resumen
Ewolucja łacińskiego perfectum w niektórych językach romańskich, na przykładzie języków hiszpańskiego, francuskiego i katalońskiego
W niniejszym artykule zamierzamy przyjrzeć się ewolucji łacińskiego perfectum, wychodząc od jego genezy, budowy morfologicznej oraz znaczeń, w trzech językach romańskich: hiszpańskim, francuskim i katalońskim. Mamy na celu zwłaszcza zwrócenie uwagi na związek między zmianami formalnymi spowodowanymi analogią a częstotliwością użycia analizowanego czasu. Wymienione języki obrazują trzy możliwe drogi rozwoju: postępujące, ale umiarkowane zmiany analogiczne; niewielkie zmiany połączone z wyparciem danej konstrukcji z języka mówionego oraz znaczne zmiany, którym również towarzyszy zaprzestanie użycia danej formy.
Referencias
Álvar , M., Pottier , B. (2003), Morfología histórica del español, Gredos, Madrid.
Andrés -Suárez , I. (1994), El verbo español. Sistemas medievales y sistema clásico, Gredos, Madrid.
Bazin-Tacchella, S. (2001), Initiation à l’ancien français, Hachette, Paris.
Kuryłowicz , J. (1987), Studia językoznawcze, PWN, Warszawa.
Lathrop , T. (2002), Curso de gramática histórica española, Ariel, Barcelona.
Lloyd, P. (1989), From Latin to Spanish, American Philosophical Society, Philadelphia.
Meillet , A. (1921), Linguistique historique et linguistique générale, Librairie Ancienne Honoré Champion, Éditeur Édouard Champion, Paris.
Moll , F., Martí Mestre , J. (2006), Gramàtica històrica catalana, Universitat de València, València.
Nyrop, K. (1924), Grammaire historique de la langue française, vol. II: Morphologie, Gyldendalske Boghandel Nordisk Forlag, Copenhague & Kristiania.
Penny, R. (2006), Gramática histórica del español, Ariel, Barcelona.
Pérez Saldanya , M. (1998), Del llatí al català: morfosintaxi verbal històrica, Universitat de València, València.
Safarewicz , J. (1953), Zarys gramatyki historycznej języka łacińskiego. Fonetyka historyczna i fleksja, PWN, Warszawa.
Väänänen, V. (2003), Introducción al latín vulgar, Gredos, Madrid.
Weinrich, H. (1974), Estructura y función de los tiempos en el lenguaje, Editorial Gredos, Madrid.
Enlaces de internet Caduff , R., Caprez , U., Darms , (2008), Grammatica per l’instrucziun dal rumantsch grischun, Seminari da rumantsch da l’Universitad da Friburg, [on-line] http://www.unifr.ch/rheto/documents/Gramminstr.pdf –17.12.2008.
Fernández Martín , E. (2009), “Un perfecto conflictivo: andar y su evolución analógica”, en: Montoro del Arco, E. (ed.), El español del siglo XXI. Actas de las XIV Jornadas sobre la lengua española y su enseñanza, Granada [on-line] http://www.ugr.es/~hum430/Actas_XIV_Jornadas.pdf – 28.03.2011.
Lepori, A. (2001), Gramàtiga Sarda po is Campidaneus – Compendio di Grammatica Sardaper Italofoni, Quartu S. Elena, Edizioni C.R., [on-line] http://www.comitau.org//Mangaras/gramatiga/gramatiga_sarda.pdf – 27.08.2009.
Real Academia Espa ñola , Banco de datos (CORDE), “Corpus diacrónico delespañol”, [on-line] , http://www.rae.es – 28.03.2011.
Real Academia Espa ñola , Banco de datos (CREA), “Corpus de referencia del españolactual”, [on-line] http://www.rae.es – 28.03.2011.
Descargas
Publicado
Número
Sección
Licencia
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0.
