Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Harmonogram publikacyjny

Czasopismo jest rocznikiem, który ukazuje się w grudniu danego roku.

Średni czas wstępnej oceny zgłoszeń i przeprowadzenia recenzji – 8 tygodni
Średni czas między przyjęciem tekstu a opublikowaniem tekstu – 16 tygodni

Redakcja przykłada ogromną wagę do jak najlepszego opracowania redakcyjnego publikowanych tekstów. Ponadto stawia sobie za cel zapobieganie nieuczciwym praktykom dotyczącym autorstwa, w szczególności:

• autorstwa widmo (ghostwriting), zachodzącego, kiedy osoba, która wniosła istotny wkład w powstanie tekstu, nie została ujawniona w treści artykułu lub nie określono jej roli w powstawaniu tego tekstu;
• autorstwa gościnnego i honorowego (guest i honorary authorship), pojawiającego się, gdy osoba, której udział w powstaniu publikacji był niewielki lub żaden, występuje jako autor lub współautor publikacji.

Wierzymy, że autorzy publikacji prezentują rezultaty swojej pracy w sposób rzetelny, zamieszczając odpowiednie informacje o ewentualnych współpracownikach. Jeśli wnieśli oni znaczący wkład w koncepcję oraz realizację badań, a także interpretację ich wyników, powinni wystąpić jako współautorzy, a jeśli jedynie wspomogły Autora tekstu, to należy uwzględnić je w podziękowaniach. Odpowiednie deklaracje w tym zakresie znajdują się w umowie zawieranej z Autorem.

Redakcja zastrzega sobie prawo zwrócenia autorowi tekstu opracowanego bez uwzględnienia poniższych zasad, z prośbą o jego uzupełnienie i przeredagowanie. Redakcja zastrzega sobie także prawo wprowadzania do tekstów zmian formalnych uwzględniających zasady edytorskie i umożliwiających ujednolicenie zapisów w publikowanych tekstach.

1. Teksty w postaci elektronicznej prosimy przesyłać za pomocą panelu zgłoszeń dostępnego po prawej stronie lub na adres redakcji: tmhzk@tmhzk.krakow.pl.

2. Decyzję o przyjęciu tekstu do druku podejmuje Komitet Redakcyjny po zapoznaniu się z treścią oraz materiałem ilustracyjnym, na podstawie opinii recenzentów, zgodnie z przewidzianą procedurą recenzyjną.

3. Nie przyjmuje się do druku tekstów publikowanych w innych wydawnictwach.

4. Objętość tekstu wraz przypisami i bibliografią nie powinna przekraczać 33 stron znormalizowanych (1,5 a.a., czyli 60 000 znaków ze spacjami) + ilustracje (do 15, w uzasadnionych przypadkach możliwe zwiększenie – lub zmniejszenie – liczby ilustracji po uzgodnieniu z sekretarzem redakcji).

5. Do artykułu należy dołączyć:
− afiliację autora (jeśli autor nie jest związany z żadną instytucją, podajemy miejscowość),
− abstrakt o objętości 400–700 znaków (krótka charakterystyka zawartości)
− słowa kluczowe – maksymalnie 5−7 słów lub fraz,
− streszczenie w języku polskim (1000–1800 znaków),
− bibliografię zgodną z zaleceniami POL-Index (obowiązkowo wszystkie przywołane w tekście źródła oryginalne, monografie, prace zbiorowe i artykuły z czasopism; opcjonalnie pozostałe dane bibliograficzne),
− krótką notę o autorze (300−500 znaków).

6. Autor przekazuje tekst w wersji elektronicznej w systemie Microsoft Word
Tekst główny − czcionka Times New Roman 12 pkt., interlinia 1,5.
Przypisy powinny być umieszczane jako odsyłacze u dołu strony (Footnotes), czcionka Times New Roman, 10 pkt., interlinia 1,5.
Tekst nie powinien być formatowany, np. przez użycie odmiennych rodzajów czcionek. Kursywa powinna być stosowana do zapisów tytułów w tekście głównym (tekstów, obrazów, rzeźb itp.) i w opisach bibliograficznych. Zaznaczenia wymagają jedynie kolejne akapity (dodatkowym Enterem).

7. Dołączone do tekstu ilustracje, takie jak: zdjęcia, rysunki, mapy, tabele, wykresy, powinny być dostarczone w formie wydruków oraz na CD (zdjęcia i mapy – .jpg, .tif; tabele – Word; rysunki, wykresy – .eps); należy zaznaczyć w tekście, gdzie mają się znaleźć ilustracje, wykresy i tabele.
Skany zdjęć należy wykonywać w naturalnej wielkości (bez skalowania) w rozdzielczości co najmniej 300 dpi; skanowanie zdjęć kolorowych należy wykonywać w trybie CMYK; skanowanie zdjęć czaro-białych należy wykonywać w skalach szarości; zdjęcia cyfrowe w formacie nie mniejszym niż 2560 x 1920 pikseli; pliki powinny być opisane w sposób umożliwiający jednoznaczną identyfikację.

8. Należy podać miejsce przechowywania oryginału i jego sygnaturę (przy reprodukcjach) lub imię i nazwisko autora zdjęcia ‒ w celu zamieszczenia tych danych w wykazie ilustracji oraz uzyskania przez Towarzystwo (w określonych prawem autorskim przypadkach) zgody na publikację; zgodę na publikację ilustracji powinien uzyskać autor tekstu.

9. Zapis cytatów: w cudzysłowie, antykwą (bez względu na język i długość przytoczenia); cudzysłowy wewnętrzne: « »
W cytatach z akt staropolskich należy zmodernizować pisownię i interpunkcję przy zachowaniu specyficznych form języka zgodnie z zapisami Instrukcji wydawniczej dla źródeł średniowiecznych (Kraków 1925) i Instrukcji wydawniczej dla źródeł historycznych od XVI do połowy XIX w. (pod red. Kazimierza Lepszego, Wrocław 1953).
Cytaty obcojęzyczne należy podawać w oryginale, w uzasadnionych przypadkach dopuszcza się zamieszczenie tłumaczenia tekstu w przypisie.

10. Prosimy o konsekwentne stosowanie skrótów w całym tekście, zgodnie z zasadami przyjętymi w polskiej ortografii. Tu uwaga szczegółowa: nazw Świętego Ducha i Świętego Krzyża nie skracamy, zawsze stosujemy pełny zapis.
W przypadku stosowania skrótu tytułu, nazwy własnej etc. należy podać go przy pierwszym cytowaniu w pełnej wersji, z zaznaczeniem: (dalej: ), a następnie stosować podany skrót.
W cytatach skrócenia zaznaczamy trzykropkiem, a nie trzema kropkami) w nawiasie kwadratowym […]

11. Półpauzy i dywizy
– Prosimy stosować tylko jedną długość pauzy, tzn. półpauzę (–).
– Zakresy od–do (również przybliżone) zapisujemy pełnymi liczbami z półpauzą bez spacji (światła), np. 1988–1989 (nie: 1988–89, 1988-1989), dwudziestu–trzydziestu; ze spacjami, jeśli zapis jest rozbudowany, np.: w dniach 7 lipca 1898 – 13 sierpnia 1899.
– Wtrącenia zaznaczamy także półpauzami.
– Dywizy (-) stosujemy tylko w złożeniach (np. biało-czerwony) i w nazwiskach złożonych / podwójnych (np. Drucki-Lubecki, Małas-Straszakowa).

Uwagi szczegółowe dotyczące zapisu bibliograficznego w przypisach

• imię i nazwisko autora tekstu/publikacji/wydawcy źródła – po raz pierwszy pełne imię, w następnych przywołaniach tylko inicjał (jeśli kilka pozycji tego samego autora, to pełne imię przy każdej pozycji powoływanej po raz pierwszy); podobnie w przypadku nazwisk autorów opracowań i wyborów, tłumaczy, redaktorów; w odniesieniu do prac zbiorowych podajemy trzy pierwsze nazwiska + ew. „i in.”, jeśli jest ich więcej, podobnie w przypadku nazwisk autorów opr., tłumaczy i redaktorów;
• tytuły tekstów drukowanych, zarówno artykułów w czasopismach, jak i tytułów książek, rozdziałów etc. – kursywą;
• tytuły tekstów w maszynopisie bądź rękopisie – antykwą i w cudzysłowie;
• tytuły czasopism – antykwą, w cudzysłowie (tzw. dół–góra): „Rocznik Krakowski”, „Z otchłani wieków”;
• wydawnictwa ciągłe wielotomowe – kursywą, jak tytuły publikacji jednorazowych, np.
  Polski słownik biograficzny (ale skrót przy kolejnych powołaniach: PSB)
  Katalog zabytków sztuki w Polsce;
• stosujemy zapis: „Kalendarz Krakowski Józefa Czecha”, 1889, s. …;
• tytuły serii wydawniczych (umieszczamy po tytule) – antykwą, poszczególne wyrazy wielką literą, z wyjątkiem spójników i przyimków; nr/tom - oddzielony przecinkiem:
  Materiały do Dziejów Sztuki Sakralnej…
  Biblioteka Krakowska, nr ...
  Acta Actorum, t. ...
  Monumenta Poloniae Historica, t. ...
  Fontes Cracovienses, nr ...;
• w wypadku czasopism stosuje się dwie opcje podawania roku i nru:
  – gazety codzienne, tygodniki, miesięczniki, kwartalniki – tytuł, rok wydania, nr||z., strona(y), np. „Czas”, 1910, nr 53, s. 17;
  – roczniki – tytuł, R. lub T. nr, dwukropek, spacja, rok wydania, s., np.
  „Rocznik Krakowski”, (gdy w tytule jest słowo rocznik, nie piszemy R.) T. 73: 2007, s. 153 i n.
  „Krzysztofory”, T. 26: 2009, s. 134;
• zgodnie z coraz powszechniejszym zwyczajem nry czasopism i roczników – cyframi arabskimi, także nry tomów serii wydawniczych i publikacji wielotomowych, przy czym:
  Autor, Tytuł, nr tomu, miejsce i rok wydania, strona(y) – gdy każdy tom w innym roku
• przy pozycjach powoływanych po raz kolejny notacja łacińska: op.cit., idem, eadem, ibidem, passim – antykwą;
• zasada skracania zapisu bibliograficznego przy pozycjach powoływanych po raz kolejny:
  inicjał imienia oraz nazwisko autora, Początkowa część tytułu (lub Cały tytuł – jeśli krótki), op.cit., s. (bez podania strony, jeśli powołuje się ogólnie daną pozycję);
• jeśli przypis odnosi się do wydania obcojęzycznego, miejsce wydania i resztę opisu zawsze podajemy w brzmieniu oryginalnym (czyli np. ed., transl., trad. par, hrsg von, chapt., vol., B. [Band], itd.);
• przypisy powołujące się na materiały z Internetu:
  – jeśli są to teksty autorskie, należy oprócz nazwiska autora i tytułu podać datę i źródło internetowe; w wypadku korzystania ze stron internetowych podajemy ich adresy wraz z datą ostatniej wizyty na danej stronie (bez hiperłączy | linków), np.:
  https://itkb.nysa.pl/itkb.htm; https://oss.wroc.pl/biuletyn/ebib14/sliwinska.html
  – długi adres strony internetowej (np. trzywersowy), skracamy za pomocą strony goo.gl; czyli w opisie źródła podajemy adres strony głównej portalu, na którym zamieszczono artykuł, i skrócony link z datą dostępu; przykładowo następujący link: https://audycje.tokfm.pl/podcast/Rozmowa-z-austriackim-pisarzem-dziennikarzem-i-tlumaczem-literatury-polskiej-Martinem-Pollackiem/35475, po skróceniu opisujemy tak: audycje.tokfm.pl, goo.gl/zoVSnm, dostęp: 20.09.201

Przykładowe przypisy:
¹  K a z i m i e r z  R a d w a ń s k i, Budowle drewniane odkryte pod poziomami romańskimi kościoła św. Wojciecha w Krakowie, „Materiały Archeologiczne”, T. 11: 1970, s. 7–23.
⁵  K.  R a d w a ń s k i, Budowle drewniane, op.cit., s. 18.
³  M i c h a ł  R o ż e k, Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Warszawa–Kraków 1993, s. 395.
⁴ Ibidem, s. 9.
³⁷  M. K o r n e c k i, Drewniany kościół, op.cit., s. 14 i 16;  S t a n i s ł a w  To m k o w i c z, Powiat krakowski, „Teka Grona Konserwatorów Galicji Zachodniej”, T. 2: 1906, s. 138.
⁴⁴  Z.  A m e i s e n o w a, Les principaux manuscrits à peintures de la Bibliothèque Jagellonienne
de Cracovie, „Bulletin de la Société Française de reproductions de manuscrits à peintures”, T. 17: 1933, s. 73–84; eadem, Kodeks, s. 33–44; wątki alegoryczne opracował natomiast K.  E s t r e i c h e r, Miniatury, op.cit., s. 210–235.
¹  S t a n i s ł a w  W y s p i a ń s k i, Rapsody. Hymny. Wiersze, w: idem, Dzieła zebrane, t. 11, Kraków 1961, s. 176.
² Ibidem, s. 155.
⁶ S.  W y s p i a ń s k i, Rapsody, op.cit., s. 54, 57.
⁹  S t a n i s ł a w  W y s p i a ń s k i, Listy do Lucjana Rydla, cz. 1, w: idem, Listy zebrane, t. 2, Kraków 1979, s. 327.
¹  J a n i n a  B i e n i a r z ó w n a, Schyłek świetności, w: Dzieje Krakowa, t. 2: Kraków w wiekach XVI–XVIII, red. Janina Bieniarzówna, Jan Małecki, Józef Mitkowski, Kraków 1984, s. 251. [wielu autorów  jednego tomu]
ale:
⁹  J e r z y  W y r o z u m s k i, Kraków do schyłku wieków średnich, Dzieje Krakowa, t. 1, red. Janina Bieniarzówna, Jan Małecki, Kraków 1992, s. 84, 117. [jeden autor całego tomu]
¹ Rejestry gospód w Krakowie z lat 1632 i 1649, wyd. Kamila Follprecht, Fontes Cracovienses nr 11, Kraków 2005, s. 48.

Rękopisy:
Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Kadaster miasta Krakowa z wieku XIX, XVIII, XVII zebrał i napisał Karo l Richter, 1862, rkps 413.
Biblioteka Jagiellońska, Wypisy Żegoty Paulego, rkps 5546, t. 1, k. 59-60.
Rękopis archiwalny: podajemy nazwę archiwum (można wprowadzić skrót, dla krakowskiego Archiwum zawsze ANK), nazwę zespołu, sygnaturę, nr stron/kart:
Archiwum Narodowe w Krakowie, Archiwum Młynowskie Chodkiewiczów, sygn. AMCh 1122, s. 20.
ANK, Akta miasta Krakowa, rkps 453, s. 20.

Układ bibliografii

• Obowiązuje porządek alfabetyczny;
  – jeśli bibliografia jest podzielona tematycznie, to w obrębie całostek
  – w szeregowaniu alfabetycznym tytułów obcojęzycznych nie uwzględniamy rodzajników (np. The, A, Der)
  – jeśli z jakichś przyczyn wybieramy porządek chronologiczny, należy to zaznaczyć.
• Powtarzające się nazwiska w kolejnych zapisach (dzieła tego samego autora) zastępujemy znakiem: —, (długa pauza i przecinek)
• Opis bibliograficzny kończymy kropką
• Zwracamy uwagę, że zapis w bibliografii różni się nieco od zapisu w przypisach:
  – w wykazie literatury zapisujemy najpierw nazwisko, potem imię autora / autorów;
  – nie stosujemy powołań op.cit., idem, itp.
  – w przypadku tekstów zamieszczonych w publikacjach zbiorowych, artykułów w periodykach bądź rozdziałów książek nie podajemy zakresu stron

Transliteracja

W czasopiśmie stosowana jest transliteracja alfabetów słowiańskich zapisywanych inaczej niż alfabetem łacińskim zgodna z normą ISO 9 – Transliteracja znaków cyrylickich na znaki łacińskie.