Wacław Radulski — reżyser prapremier „Mrówek” i „Baby- Dziwo” Marii Jasnorzewskiej - Pawlikowskiej
DOI:
https://doi.org/10.32030/Abstract
Brak abstraktu dla tego artykułu.
References
1. Z. Osiński, O Wacławie Radulskim, (w:) Pamiętnik Teatralny, 1984, z. 1—2, s. 15.
2. Publikacje prasowe Radulskiego o teatrze radzieckim:
— „Legenda Teatru Stanisławskiego”, (w:) Scena Polska, 1938, z. 2—3.
— „Szkic o teatrze rosyjskim”, (w:) Zycie Teatru, 1927, nr 4„ z 30 I.
— „Ze sceny rosyjskiej”, (w:) Wiek XX, 1928, nr 6. — „Teatry w ZSRR”, (w:) Wiek XX, 1928, nr 17. — „Teatr Meyerholda zamknięty”, (w:) Pion, 1938, nr 4.
3. W. Radulski, Quasi pamiętnik ułożony z listów, Dialog 1979, z. 1.
4. W. Brumer, Tradycja i styl w teatrze. Pisma krytyczno-teatralne, Warszawa 1968, s. 164.
5. L. Schiller, op. cit., s. 529—532.
6. S. Marczak-Oborski, Teatr w Polsce 1918— 1939, Warszawa 1984
7. Na ten temat piszą: S. Marczak-Oborski, Teatr czasu wojny, Warszawa 1967; H. Krzуski, O teatrze wojskowym na Bliskim Wschodzie i we Włoszech, (w:) Pamiętnik Teatralny, 1963, z. 1—4; W. Prażuch, Zawodowe teatry żołnierskie w formacjach dowodzonych przez gen. Andersa, (praca magisterska IFP UJ, nr 236, promotor, doc. dr hab. K. Nowacki, Kraków 1985).
8. S. Marczak-Oborski, Teatr w Polsce 1918— 1939, Warszawa 1984.
9. Z. Leśnodorski, Wśród ludzi mojego miasta, Kraków 1963, s. 144.
10. A. Woycicki, Wstęp, (w:) Karol Frycz o teatrze i sztuce, Warszawa 1967.
11. Z. Leśnodorski, Teatr szkolny w Krakowie, (w:) Scena Polska, 1938, nr 4, s. 901.
12. W zbiorach Oddziału Teatralnego MHmK znajdują się tylko trzy fotografie i program z przedstawienia „Mrówek”.
13 .M. Pawlikowska-Jasnorzewska, Listy do Karola Frycza, (w:) „Dialog” 1966, nr 10, s. 124— 125.
14. Tempo Dnia, 12 XI 1936.
15. K. Grzybowska, Na krakowskiej scenie, Pion, 28 I 1937.
16. ibidem
17. K. Wyka, „Mrówki” Marii Jasnorzewskiej, (w:) Gazeta Polska, 16 XI 36.
18. Jedynie K. Czachowski skrytykował (...) „dekorację mieszkania ludzkiego, którą zmontowano połowicznie czyli ani syntetycznie ani naturalistycznie (...)”, Teatr 1937, nr 5, s. 25—26. Za to Tempo Dnia (z 12 XI 1936) uznaje akt II za „(...) najlepszy, samoistnym bytem na scenie żyjący (...)”.
19. Zarzuty, raczej drobne, były odosobnione. Niechętny i sztuce, i inscenizacji był recenzent „Naprzód” z 1-6 XI 1936. Krytyczne uwagi o poszczególnych aktorach: R. Pawłowska (w:) Nasza Opinja, 6 XII 1936; K. Opaliński (w) Tempo Dnia, 12 XI 1936; B. Janikowska (w) Nowy Dziennik, 1936, nr 315 z 15 XI.
20. K. Wyka, op. cit.
21. K. Piotrowski, „Mrówki” Pawlikowskiej, (w:) Wiadomości Literackie, 29 XI 1936.
22. Ilustrowany Kurier Codzienny, 1936, nr 315 z 12X1.
23. „Telewizja przy nadawaniu radia nie bardzo jednak funkcjonowała” (według M. Kanier, Psychopatologia dyktatury, Nowy Dziennik 1938, nr 345 z 15 XII) — to spostrzeżenie, nie potwierdzone, niestety, w innych recenzjach, sugeruje, że Radulski — awangardowy filmowiec amator zastosował w inscenizacji jakieś środki z tej dziedziny.
24. S. W. Balicki, „Baba-Dziwo”, (w) Tempo Dnia, 1938, nr 346 z 16 XII.
25. O Fryczu jako autorze projektantów kostiumów do „Baby-Dziwo” pisali: T. S i n k o, Gdy kobieta będzie dyktatorką, Czas 1938, nr 345 z 16 XII; Z, Starowiej ska-Morstinowa, Baba-Dziwo, Kultura 1939, nr 3, s. 7; A. Waśkowski, Głos Narodu 1938, nr 344 z 15 XII, s. 8, chwalił efekty dyrektorskiego czuwania nad wystrojem scenicznym.
26. T. Sinko, op. cit.
27. ibidem.
28. „(...) Bardzo szwankuje dykcja, oprócz Wysockiej, Pawłowskiej, Romowicz i Czajkowskiego (...)” — jako jedyny pośród recenzentów zauważył rzetelny felietonista (M.K.) „Nowego Dziennika” (nr 345 z 15 XII 1938).
29. T. Sinko, op. cit.
30. Ilustrowany Kurier Codzienny, 17 XII 1938.
Downloads
Published
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
See more at Copyright & Licensing tab.
