Ludwik Hiacynt Gąsiorowski – lekarz, historyk medycyny, działacz społeczny
DOI:
https://doi.org/10.12797/AHiFM.88.2024.88.06Słowa kluczowe:
Ludwik Gąsiorowski, medycyna, historia medycynyAbstrakt
W pracy przedstawiono biografię Ludwika Gąsiorowskiego, poznańskiego lekarza i historyka medycyny. Ludwik Gąsiorowski urodził się w 1807 r. we wsi Ruda pod Wieluniem. Otrzymał dyplom lekarza w czerwcu 1835 r. na Uniwersytecie Wrocławskim. Był radnym Rady Miasta Poznań; w 1848 r. brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. Założył Wydział Przyrodniczy Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Napisał kilka prac naukowych z zakresu historii medycyny.
Bibliografia
Krawczuk Z., Ludwik Hiacynt Gąsiorowski – lekarz, działacz polityczny i historyk medycyny. Med Nowożytna, 1997, 4(1-2), 125–156.
Bross K., Dr. Ludwik Gąsiorowski jako człowiek, lekarz i historyk medycyny. Przemówienie wygłoszone na uroczystym Poznańskim Wieczorze Lekarskim dnia 23 XI. 1935 r., poświęconym pamięci Dra Ludwika Gąsiorowskiego, Drukarnia Dziennika Poznańskiego S.A. w Poznaniu, Poznań (Polska) 1935, 1–17.
Kohler L., Dr. Ludwik Gąsiorowski. Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 1891, 18(1), 313–314.
Kierski E., Doktor Ludwik Gąsiorowski. Tygodnik Ilustrowany, 1864, 10(251), 261–262.
Brudziński P.J., Wspomnienie pośmiertne. Ludwik Gąsiorowski.Pamiętnik Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego, 1864, 51(2), 470–471.
Krawczuk Z., Ludwik Gąsiorowski. Ojciec polskiej historii medycyny i jego wrocławska dysertacją, Akademia Medyczna we Wrocławiu, Wrocław (Polska) 1993 (praca doktorska).
Gąsiorowski L., Brevis rei medicae in Polonia delineatio, ab antiquissimis temporibus usque ad annum 1506, Wrocław (Polska) 1835.
Gąsiorowski L., Zbiór wiadomości do historyi sztuki lekarskiej w Polsce od czasów najdawniejszych, aż do najnowszych. Przez Ludwika Gąsiorowskiego Dr med i Chir, t. 3, Poznań (Polska) 1854.
Gedicke C.E., Przewodnik do pielęgnowania chorych. Do użycia w szkole posługi chorych berlińskiego zakładu lekarskiego Szaryte, tudzież do własnej nauki przez dra C.E. Gedicke, po niemiecku napisany, przełożył na język polski z polecenia rządu Ludwik Gąsiorowski, dr med. i chir, tłum. Gąsiorowski L., Poznań (Polska) 1838.
Motty M., Przechadzki po mieście Poznaniu, t. 2, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa (Polska) 1957.
Wojtkowski A., Historia Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Poznaniu w latach 1857-1927, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Poznań (Polska) 1928.
Truchim S., Historia szkolnictwa i oświaty polskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim. 1815-1915, t. 1, Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Łódź–Poznań (Polska) 1967.
Wrzosek A., Karol Marcinkowski, t. 2, Polskie Towarzystwo Historii Medycyny, Warszawa (Polska) 1960.
Janicki K. Poznańscy lekarze wojskowi w dwudziestoleciu międzywojennym. Archiwum Historii i Filozofii Medycyny, 2010, 73, 30–45.
Karwowski S., Historia Wielkiego Księstwa Poznańskiego, t. 1, Drukarnia Nakładowa Braci Winiewiczów w Poznaniu, Poznań (Polska) 1918.
Wrzosek A., Listy Gąsiorowskiego do Fryderyka Skobla. Archiwum Historii i Filozofii Medycyny, 1924, 3, 372–377.
Wrzosek A., Ludwik Gąsiorowski, [w:] Polski słownik biograficzny, Konopczyński W., t. 7, Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Kraków (Polska) 1948-1958, 350–352.
Biblioteka Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu.
Zakład Historii Nauk Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
