Strącenie Faetona
DOI:
https://doi.org/10.32030/Abstrakt
Brak abstraktu dla tego artykułu.
Bibliografia
1. W zakończeniu niniejszej pracy, autor stara się uściślić datowanie tego plafonu. Dlatego określenie: „około roku 1700”, jest sformułowaniem wstępnym o czem poniżej.
2. Patrz; A. Osiński, Słownik Mitologiczny t. III, Warszawa 1812, s. 133, Mała Encyklopedia Świata Antycznego, t. I, s. 324, Lexikon der Kunst, t. II, Lipsk 1971, s. 251.
3. J. Pagaczewski, Baltazar Fontana w Krakowie, Rocznik Krakowski, t. XI, Kraków 1909, s. 43–44; J. Klein, Pałac Krzysztofory, Kraków 1914, s. 10. J. Pagaczewski, Geneza i charakterystyka sztuki Baltazara Fontany, Rocznik Krakowski XXX, Kraków 1938, s. 45. B. Kleszczyńska – B. Krasnowolski, Dokumentacja historyczna – Pałac „Krzysztofory”, maszynopis, Archiwum PKZ – Kraków, s. 55.
4. J. Pagaczewski, op. cit., s. 41.
5. Patrz; za Z. Maślińską-Nowakową, Dekoracja kościoła św. Anny w Krakowie, Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Gdańsk 1966, Warszawa 1969, s. 195–196; H. Tietze, (Programme und Entwürfe zu grossen ästerreichischen Decken fresken »Jahrbuch der kunsthistorischen Sammlungen des alberhöchsten Kaiserhauzes«, t. XXX, zesz. 1, 1911, s. 6) – zwrócił uwagę na znaczenie programów w malarstwie plafonowym austriackim, a Kurt L. Schwarz, (Zum ästhetischen Problem des „Ptogrammus und der Symbolik und Allegorie in der barocken Malerei” Wiener Jahrbuch für kunstgeschichte, t. XI, 1937, s. 85) uznał, że program jest integralną częścią wielkich cyklów freskowych, również Franzsepp Würtenberger (Die manieristischen Deckenmalerei in Mittelitalien Romanischen Jahrbuch für künstgeschichte, t. IV, 1940, s. 61 n.n.) włączył do rozważań o malarstwie sklepieniowym włoskiego manieryzmu, zagadnienie programów ideowych. Patrz także; J. Pelc, Obraz–Słowo–Znak, Ossolineum, Wrocław 1973, oraz: Ars Emblematica – Ukryte znaczenia w malarstwie holenderskim XVII w., katalog wystawy, Warszawa 1981, s. 11–39.
6. Z. Maślińska-Nowakowa, op. cit.
7. J.w.
8. J. Held, Allegorie w Reallexikon zur deutschen kunstgeschichte, Stuttgart 1939, t. I, s. 346.
9. T. Holcerowa, Dokumentacja historyczna zamku w Wiśniczu, maszynopis, Archiwum PKZ – Kraków.
10. H. Świątek, Treści ideowe malowideł ściennych kaplicy zamkowej w Wiśniczu Nowym, Teka Urbanistyki i Architektury, t. XIX, Kraków 1985.
11. Lexikon der Kunst, t. II, Lipsk 1971, s. 251.
12. H. Świątek, Księga uroczystości i emblematów królewskich, Rocznik Krakowski t. XLVII, Kraków 1976, s. 115, 120–121.
13. T. Holcerowa, op. cit.
14. A. Osiński, Słownik Mitologiczny, op. cit., j.w. Mała Encyklopedia Świata Antycznego, op. cit., j.w.
15. Op. cit., s. 55.
16. H. Świątek, Księga uroczystości…, op. cit.
17. J.w., s. 120–121.
18. A. Górny – K. Piwarski, Kraków w czasie drugiego najazdu Szwedów na Polskę 1702–1709, Bibl. Krak. 77, Kraków 1932.
19. Rkps. Bib. Jagiell. 5357, t. 15, s. 95.
20. A. Górny – K. Piwarski, o.c., s. 27.
21. Relacja z Krakowa 13/VIII. 11702 Rkps. Bibl. Czart. 426, s. 74.
22. A. Górny – K. Piwarski, o.c., s. 26–46.
23. Rkps. Bibl. Czart. 196, s. 1209.
24. Rkps. Czart. 196, s. 639.
25. J.w. 26 Rkps. Bibl. Jagiell. 5397, t. 15, s. 95.
27. Rkps. Czart. 1676, s. 9.
28. S. Windakiewicz, Dzieje Wawelu, Kraków 1925, s. 172.
29. Za A. Górnym – K. Piwarskim, o. c., s. 46.
30. Rkps. Czart. 1676. s. 4.
31. A. Górny – K. Piwarski, o. c., s. 44.
32. Polski Słownik Biograficzny XVIII, Wrocław 1973, zesz. 76. s. 11–14.
33. K. Niesiecki, Herbarz Polski, t. IX, Lipsk 1842, s. 380–381.
34. Patrz; j.w., oraz T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, XI, Poznań 1889, s. 224–226; Wawrzyniec Jan Wodzicki zaślubił Annę Marię de Gratta, córkę Franciszka Gratty w roku 1668, matkę Piotra o którym wyżej i Kazimierza. Nie wiadomo więc dlaczego Kleszczyńska i Krasnowolski (o. c.) nazywają ją Elżbietą, patrz; B. Kleszczyńska – B. Krasnowolski, o. c., s. 28.
35. K. Niesiecki, o. c., j.w., T. Żychliński, o. c., j.w.
36. A. Górny – K. Piwarski, o. c., s. 49.
37. Patrz; przyp. 23.
38. W. Tatarkiewicz, Czarny marmur w Krakowie, Prace Komisji Historii Sztuki, X, Warszawa 1952, s. 112.
39. Błąd Kleszczyńskiej i Krasnowolskiego, bierze się zapewne z bezkrytycznego cytowania F. Kleina który pierwszy go popełnia, o. c., s. 10.
L. W. (Lous Wawel), Przechadzka kronikarza po Rynku Krakowskim, Kalendarz Bronisława Czecha na rok 1890, s. 80, J. Pagaczewski, Baltazar Fon tana w Krakowie, o. c., s. 43–44.
40. A. Górny – K. Piwarski, o. c., s. 53.
41. J. Pagaczewski, Baltazar Fontana w Krakowie, o. c., s. 41: „Płaskorzeźba zdobiąca środek plafonu w salonie przedstawia Strącenie Faetona. Rzecz to dość słaba; artysta nie umiał poradzić sobie z perspektywą i cały relief traktował tak dalece planimetrycznie, że dopiero po dłuższej obserwacji można zorientować się w chaotycznym rysunku tej płaskorzeźby. Jest to jednak bez wątpienia relief współczesny z resztą dekoracji, która pod artystycznym względem wykazuje nie małe zalety”.
42. J. Pagaczewski, o. c., s. 15–16. 43 A. Górny – K. Piwarski, o. c., s. 49.
44. Miedzioryt ten pomógł mi odnaleźć mgr Maciej Bóbr ze Zbiorów Graficznych Biblioteki PAN w Krakowie (B – 975), za co składam mu niniejszym serdeczne podziękowanie.
45. Tak zwany „gabinet” albo „Kaplica” od strony ul. Szczepańskiej.
46. F. Klein, o. c., fig. 8.
Pobrania
Wersja elektroniczna opublikowana
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Szczegóły zob. w zakładce Prawa autorskie i udostępnianie.
