Plany utworzenia nowej unii kościelnej słowiańsko-ormiańskokatolickiej w Polsce w latach trzydziestych XX wieku
DOI:
https://doi.org/10.12797/LH.09.2022.09.07Słowa kluczowe:
archidiecezja ormiańskokatolicka we Lwowie, starokatolicyzm, prawosławie, neounia, Józef Teodorowicz, Ignacy Jan WysoczańskiAbstrakt
W drugiej połowie lat 30. XX wieku dokonała się próba przejścia do Kościoła katolickiego grupy starokatolickich i prawosławnych duchownych oraz wiernych z Zamojszczyzny i Wołynia. Pomysłodawcą planu był Ignacy Jan Wysoczański (1901-1975). Nowa struktura kościelna miała się znaleźć pod jurysdykcją ormiańskiego arcybiskupa Lwowa, Józefa Teodorowicza (1864-1938), który z entuzjazmem podszedł do pomysłu. Starania o zatwierdzenie unii w 1935 roku spotkały się z negatywną opinią watykańskiej Kongregacji dla Kościołów Wschodnich, przede wszystkim z powodów formalnych, gdyż według prawa kanonicznego i konkordatu zawartego z Polską duchowni i wierni, wyrażający chęć przejścia do Kościoła katolickiego, winni podlegać biskupowi miejsca. Wkrótce okazało się, że Ignacy Wysoczański jest postacią kontrowersyjną i niestałą, co ostatecznie przekreśliło plan.
Bibliografia
Źródła drukowane
Krzyżowski T., Korespondencja arcybiskupa ormiańskokatolickiego Józefa Teodorowicza z prymasem Polski kardynałem Augustem Hlondem z lat 1924-1938, „Lehahayer”, 6, 2019, s. 165-296 DOI: https://doi.org/10.12797/LH.06.2019.06.06
Opracowania
Bielawny K., Ignacy Wysoczański – biskup Kościoła starokatolickiego i Kościołów Wschodnich, w: Biskup – prezbiter – diakon. Perspektywa polskokatolicka i rzymskokatolicka, red. J. Jezierski, Olsztyn 2008, s. 187-199
Bielawny K., Proces sądowy ks. bpa Ignacego Wysoczańskiego w 1958 r., „Studia Ełckie”, 9, 2007, s. 79-91
Krzyżowski T., Archidiecezja lwowska obrządku ormiańskokatolickiego w latach 1902-1938, Kraków 2020, https://doi.org/10.12797/9788381380959 DOI: https://doi.org/10.12797/9788381380959
Krzyżowski T., Kulisy nominacji następcy ormiańskokatolickiego arcybiskupa Lwowa
Józefa Teodorowicza, „Lehahayer”, 5, 2018, s. 249-250, https://doi.org/10.12797/LH.05.2018.05.10 DOI: https://doi.org/10.12797/LH.05.2018.05.10
Pastuszewski S., Działalność ks. Ignacego Wysoczańskiego (1901-1975) w tyglu wyznaniowym na Wołyniu, Podlasiu, Lubelszczyźnie i Zamojszczyźnie w okresie międzywojennym (studium przypadku), „Rocznik Bialskopodlaski”, 26, 2018, s. 95-145
Pastuszewski S., Ignacy Wysoczański – biskup wędrowny na Mazurach, „Komunikaty Mazursko-Warmińskie”, 2, 2019, s. 284-316, https://doi.org/10.51974/kmw-134847 DOI: https://doi.org/10.51974/kmw-134847
Pastuszewski S., Kapłan wagabunda na Zamojszczyźnie, „Archiwariusz Zamojski”, 12, 2013, s. 69-73
Pastuszewski S., Starania Ignacego Wysoczańskiego o sakrę biskupa staroprawosławnego w połowie XX wieku, „Emigrantologia Słowian”, 3, 2017, s. 85-100
Pelica G. J., Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918-1939), Lublin 2007
Rzemieniuk F., Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (neounia), Lublin
Sosna G., Troc-Sosna A., Hierarchia, kler i pracownicy Kościoła prawosławnego w XIXXXI wieku w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej, Warszawa–Bielsk Podlaski 2017
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
