Funkcjonowanie persjarni słuckiej prowadzonej przez Jana i Leona Madżarskich w świetle dokumentacji ekonomiczno-gospodarczej z Narodowego Historycznego Archiwum Białorusi w Mińsku

Autor

  • Wojciech Aleksander Siwek Uniwersytet Warszawski

DOI:

https://doi.org/10.12797/LH.09.2022.09.04

Słowa kluczowe:

pasy kontuszowe, Radziwiłłowie, Madżarscy, Słuck, manufaktura

Abstrakt

Jednym z najpopularniejszych i najbardziej charakterystycznych symboli staropolskiej kultury sarmackiej był strój szlachecki, do którego elementów należały wytwarzane z cennych tkanin pasy kontuszowe. Nazwa „pasy słuckie” wiąże się z persjarnią w Słucku – dobrach Radziwiłłów. Lata jej świetności przypadają na drugą połowę XVIII wieku, kiedy była prowadzona przez ormiańską rodzinę Madżarskich. Artykuł analizuje odnoszącą się do tego zagadnienia dokumentację z Narodowego Historycznego Archiwum Białorusi w Mińsku w kontekście aktywności ekonomicznej książąt Michała Kazimierza i Karola Stanisława Radziwiłłów, orientalizacji gustów szlacheckich, a także historii rodziny Madżarskich.

Biogram autora

  • Wojciech Aleksander Siwek - Uniwersytet Warszawski

    Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (magisterium (2020) na podstawie pracy „Kościół i duchowieństwo ormiańskie w Zamościu w XVII wieku”); obecnie doktorant w Szkole Doktorskiej Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie przygotowuje rozprawę pt. „Ormianie w miastach prywatnych nowożytnej Rzeczpospolitej – struktura rodzin, mobilność i procesy asymilacyjne w świetle rejestracji metrykalnej”; zajmuje się problematyką mniejszości ormiańskiej w dobie staropolskiej.

Bibliografia

Opracowania

Borucki M., Po radziwiłłowsku: o życiu i działalności politycznej wojewody wileńskiego księcia Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”, Warszawa 1980

Brückner A., Encyklopedia staropolska, 3, Warszawa 1939

Dymnicka-Wołoszyńska H., Radziwiłł Hieronim Florian, w: Polski słownik biograficzny, 30, Wrocław 1987, s. 85-88

Dymnicka-Wołoszyńska H., Radziwiłł Michał Kazimierz zwany Rybeńko, w: Polski słownik biograficzny, 30, Wrocław 1987, s. 299-306

Encyklopedia historii gospodarczej Polski do roku 1945, red. A. Mączak, Warszawa 1981

Gloger Z., Encyklopedia staropolska, Warszawa 1903

Jelski A., Wiadomość historyczna o pasiarni Radziwiłłowskiej w Słucku, Kraków 1894

Kula W., Szkice o manufakturach w Polsce w XVIII w., 1, Warszawa 1956

[Łazuka B.] Лазука Б., Слуцкія паясы, Мінск 2013

Mańkowski T., Orient w polskiej kulturze artystycznej, Wrocław 1959

Mańkowski T., Sztuka islamu w Polsce, Warszawa 1959

Mańkowski T., Wdowiszewski Z., Pasy polskie, „Prace Komisji Historii Sztuki”, 7, 1937/1938, s. 101-218

Michalski J., Radziwiłł Karol Stanisław zwany Panie Kochanku, w: Polski słownik biograficzny, 30, Wrocław 1987, s. 248-262

Zielińska T., Radziwiłłowie herbu Trąby – dzieje rodu, Warszawa 1996

Pobrania

Opublikowane

2022-12-19

Numer

Tom 9 (2022)

Dział

Artykuły

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Jak cytować

Funkcjonowanie persjarni słuckiej prowadzonej przez Jana i Leona Madżarskich w świetle dokumentacji ekonomiczno-gospodarczej z Narodowego Historycznego Archiwum Białorusi w Mińsku. (2022). Lehahayer, 9, 91-112. https://doi.org/10.12797/LH.09.2022.09.04

Podobne artykuły

1-10 z 22

Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.