Posługa miłosierdzia na przykładzie medycznej działalności kamilianów i oratorianów na ziemiach polskich w XX wieku

Abstrakt

Posługa miłosierdzia jest podstawą działalności Kościoła katolickiego, która realizuje się w niesieniu pomocy i udzielaniu wsparcia osobom potrzebującym. Rozwój chrześcijaństwa w Europie Zachodniej doprowadził do powstania pielęgniarstwa i wynalezienie szpitala jako instytucji opieki zdrowotnej. Szczególną rolę w kwestii realizacji posługi w szpitalach, domach opieki, a także w domach chorych osób, odegrały zakony męskie i żeńskie. Na przestrzeni dziejów zmieniał się zakres pełnionych przez nie obowiązków. Niesiona pomoc miała na celu, tak jak w przypowieści o miłosiernym Samarytaninie, przynieść ukojenie w cierpieniu w wymiarze duchowym i fizycznym. W zależności od okresu akcent był kładziony albo na wymiar duchowy, albo na fizyczny. W XX wieku ważną rolę w organizowaniu czynnej opieki medycznej w Polsce odegrały wspólnoty zakonne: kamilianów i orionistów. Ich działalność na ziemiach polskich w czasie odbudowy państwowości, wojny i funkcjonowania przez kilka dziesięcioleci w państwie komunistycznym zasługuje na szczególną uwagę, zwłaszcza że trwa do czasów współczesnych.