Podpułkownik profesor doktor medycyny Stanisław Józef Konopka (1896-1982) – lekarz, oficer Wojska Polskiego, historyk medycyny

Abstrakt

Profesor Stanisław Józef Konopka to twórca i długoletni dyrektor Głównej Biblioteki Lekarskiej w Warszawie, znakomity historyk medycyny, mistrz bibliografii lekarskiej. W czasie I wojny światowej był oficerem C.K. Armii, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służył aż do 1939 r. w Wojsku Polskim, gdzie osiągnął rangę podpułkownika. W latach 1918-1919 był w czasie walk polsko-ukraińskich uczestnikiem odsieczy Przemyśla i Lwowa, następnie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. Studia medyczne odbył na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, absolutorium uzyskał w 1925 r. Dyplom doktora wszech nauk lekarskich otrzymał pięć lat później na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W latach 1925-1939 był kierownikiem Biblioteki i Muzeum Lekarskiego w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie. Podczas niemieckiej okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu, w 1943 r. został aresztowany przez Gestapo, przebywał w więzieniu na Pawiaku, a potem w niemieckich kacetach na Majdanku, Gross-Rosen i Litomierzycach. W czerwcu 1945 r. założył Główną Bibliotekę Lekarską, którą kierował i rozwijał do 1970 r., a placówka ta stała się w swojej kategorii znaczącym ośrodkiem nie tylko krajowym, ale i europejskim. Konopka był w latach 1957-1972 redaktorem czasopisma „Archiwum Historii Medycyny” oraz autorem ponad 420 opublikowanych prac. Dziełem naukowym jego życia jest wielotomowa Polska Bibliografia Lekarska.