El destinatario del enunciado modalizado deónticamente a partir del análisis de textos de derecho primario de la Unión Europea en español
DOI:
https://doi.org/10.12797/SI.19.2020.19.13Keywords:
addressee of the normative statement, deontic modality, normative statement, primary law of the European UnionAbstract
The Addressee of a Deontic-modified Sentence – the Case of Primary Law of the European Union in Spanish
The study describes one aspect of Spanish legal language of the European Union. The material studied consists of texts of the primary law of the European Union, which include the Treaty on European Union, the Treaty on the Functioning of the European Union and the Charter of Fundamental Rights of the European Union. The study presents ways in which the addressee of a deontically-modified sentence is construed. Three specific types are distinguished: the addressee expressed directly, the indirect addressee and the implied addressee.
References
AGUIRRE BELTRÁN, B., HERNANDO DE LARRAMENDI, M. (1997), Lenguaje jurídico, SGEL, Madrid.
ALCARAZ VARÓ, E., HUGHES, B. (2009), El español jurídico, Ariel, Madrid.
BALLY, CH. (1965), Linguistique générale et linguistique française, Éditions Francke, Bern.
BORJA ALBI, A. (2000), El texto jurídico inglés y su traducción al español, Ariel Lenguas Modernas, Barcelona.
CHAUVIN, T., STAWECKI, T., WINCZOREK, P. (2009), Wstęp do prawoznawstwa, C. H. Beck, Warszawa.
GIZBERT-STUDNICKI, T. (1979), „Czy istnieje język prawny”, Państwo i Prawo, 3, pp. 49-60.
LÓPEZ HERNÁNDEZ, J. (2005), “Clasificación de las normas jurídicas como enunciados de actos ilocutivos”, Anuario de Derechos Humanos. Nueva Época, vol. 6, Madrid, pp. 455-509.
LYONS, J. (1981), Semántica, Teide, Barcelona.
MALINOWSKI, A. (2006), Polski język prawny. Wybrane zagadnienia, Lexis Nexis, Warszawa.
NAVARRO, P. E. (2011), “Permiso, enunciados normativos y proposiciones normativas”, [on-line] https://e-archivo.uc3m.es/handle/10016/13857, 19.08.2020.
NOWAK-MICHALSKA, J. (2012), Modalność deontyczna w języku prawnym na przykładzie polskiego i hiszpańskiego kodeksu cywilnego, Wydawnictwo Rys, Poznań.
PIEŃKOS, J. (1999), Podstawy juryslingwistyki: język w prawie, prawo w języku, Oficyna Prawnicza, Muza, Warszawa.
POLAŃSKI, K. (1999), „Agens”, en: Polański K. (ed.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wydawnictwo PAN Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wrocław–Warszawa–Kraków, p. 20.
WOŹNIAK, J. (2014), „Konwencjonalizacja w tekstach prawnych na przykładzie polskiej i niemieckiej wersji Traktatu Lizbońskiego”, en: Łukasik, M., Mikołajewska, B. (eds.), Języki specjalistyczne wczoraj, dziś i jutro, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kulturologii i Lingwistyki Antropocentrycznej UW, Warszawa, pp. 440-453.
WRONKOWSKA, S., ZIELIŃSKI, M. (2012), Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 r., Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa.
ZIELIŃSKI, M. (2002), Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, LexisNexis, Warszawa.
