El destinatario del enunciado modalizado deónticamente a partir del análisis de textos de derecho primario de la Unión Europea en español
DOI:
https://doi.org/10.12797/SI.19.2020.19.13Palabras clave:
destinatario del enunciado normativo, modalidad deóntica, enunciado normativo, derecho primario de la Unión EuropeaResumen
El presente artículo describe un aspecto del lenguaje jurídico español de la Unión Europea. La investigación está basada en un corpus de textos de derecho primario de la Unión Europea que incluye el Tratado de la Unión Europea, el Tratado de Funcionamiento de la Unión Europea y la Carta de Derechos Fundamentales de la Unión Europea. El artículo presenta el modo de realización del destinatario del enunciado modalizado deónticamente, destacando respectivamente el destinatario expresado de modo directo, el destinatario indirecto y el destinatario implicado.
Referencias
AGUIRRE BELTRÁN, B., HERNANDO DE LARRAMENDI, M. (1997), Lenguaje jurídico, SGEL, Madrid.
ALCARAZ VARÓ, E., HUGHES, B. (2009), El español jurídico, Ariel, Madrid.
BALLY, CH. (1965), Linguistique générale et linguistique française, Éditions Francke, Bern.
BORJA ALBI, A. (2000), El texto jurídico inglés y su traducción al español, Ariel Lenguas Modernas, Barcelona.
CHAUVIN, T., STAWECKI, T., WINCZOREK, P. (2009), Wstęp do prawoznawstwa, C. H. Beck, Warszawa.
GIZBERT-STUDNICKI, T. (1979), „Czy istnieje język prawny”, Państwo i Prawo, 3, pp. 49-60.
LÓPEZ HERNÁNDEZ, J. (2005), “Clasificación de las normas jurídicas como enunciados de actos ilocutivos”, Anuario de Derechos Humanos. Nueva Época, vol. 6, Madrid, pp. 455-509.
LYONS, J. (1981), Semántica, Teide, Barcelona.
MALINOWSKI, A. (2006), Polski język prawny. Wybrane zagadnienia, Lexis Nexis, Warszawa.
NAVARRO, P. E. (2011), “Permiso, enunciados normativos y proposiciones normativas”, [on-line] https://e-archivo.uc3m.es/handle/10016/13857, 19.08.2020.
NOWAK-MICHALSKA, J. (2012), Modalność deontyczna w języku prawnym na przykładzie polskiego i hiszpańskiego kodeksu cywilnego, Wydawnictwo Rys, Poznań.
PIEŃKOS, J. (1999), Podstawy juryslingwistyki: język w prawie, prawo w języku, Oficyna Prawnicza, Muza, Warszawa.
POLAŃSKI, K. (1999), „Agens”, en: Polański K. (ed.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wydawnictwo PAN Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wrocław–Warszawa–Kraków, p. 20.
WOŹNIAK, J. (2014), „Konwencjonalizacja w tekstach prawnych na przykładzie polskiej i niemieckiej wersji Traktatu Lizbońskiego”, en: Łukasik, M., Mikołajewska, B. (eds.), Języki specjalistyczne wczoraj, dziś i jutro, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Kulturologii i Lingwistyki Antropocentrycznej UW, Warszawa, pp. 440-453.
WRONKOWSKA, S., ZIELIŃSKI, M. (2012), Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 r., Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa.
ZIELIŃSKI, M. (2002), Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, LexisNexis, Warszawa.
Descargas
Publicado
Número
Sección
Licencia
Esta obra está bajo una licencia internacional Creative Commons Atribución-NoComercial-SinDerivadas 4.0.
