„Rozkosz dla zmysłów”, czyli język kart dań

Autor

DOI:

https://doi.org/10.12797/LV.16.2021.31.17

Słowa kluczowe:

kulinaria, karta dań (menu), współczesna polszczyzna

Abstrakt

“Delight for the Senses” or the Language Used in Menus

This article is about language used in menus. The recently changing approach to cooking and eating is also reflected in language that describes food. Restaurant menus are a clear example of this. It is because eating, i. e. experiencing the taste of dishes, does not only take using our tongue, but it also involves using language. Some restaurant owners are aware of the relationship between taste and word, which is reflected in the way some dishes are described in menu cards offered to customers. The purpose of the article is to analyse menus of selected restaurants and to show some linguistic tricks used by restaurant owners to encourage customers to eat in their restaurants.

Pobrania

Brak dostęþnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Analizowane materiały

http://www.karczmabida.com/menu/opole/ (dostęp: 20 II 2020).

http://www.lastrada.com.pl/menu-desery.html (dostęp: 16 VII 2015).

http://restauracjagalicja.pl (dostęp: 16 VII 2015).

http://www.restauracjakonfitura.pl/kontakt.html (dostęp: 16 VII 2015).

http://alegloria.pl/menu (dostęp: 16 VII 2015).

http://www.czerwonywieprz.pl/pl/menu.html (dostęp: 16 VII 2015).

http://www.mazurkowachata.pl/zarelko (dostęp: 16 VII 2015).

Literatura

Bralczyk J., 2004, Język na sprzedaż, Gdańsk.

Dawidziak-Kładoczna M., 2013, Nazwy potraw a marketing. Perswazyjne środki językowe we współczesnym nazewnictwie gastronomicznym, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filologia Polska. Językoznawstwo” IX, s. 85–108.

Dąbrowska A., 1998, O językowym zachowaniu się przy stole. Dlaczego upiększamy nazwy potraw, [w:] P. Kowalski (red.), Oczywisty urok biesiadowania, Wrocław, s. 248–253.

Lesz-Duk M., 2002, Słownictwo kulinarne we współczesnej polszczyźnie, „Prace Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie. Filologia Polska. Językoznawstwo” IV, s. 175–180.

Lewiński P.H., 1998, Smak zdrowia i raju, czyli o reklamie produktów spożywczych, [w:] P. Kowalski (red.), Oczywisty urok biesiadowania, Wrocław, s. 254–260.

Mitrenga B., 2014, Zmysł smaku. Studium leksykalno-semantyczne, Katowice.

Wierzchowska M., 1999, „Niewypowiedzianie smaczne, nieopisanie pięknie pachnące” – opis smaku i zapachu w komunikatach perswazyjnych na przykładzie tekstów reklam telewizyjnych, [w:] W. Gruszczyński, J. Bralczyk, G. Majkowska (red.), Polszczyzna w komunikowaniu publicznym. Prace poświęcone Profesor Halinie Satkiewicz z okazji jubileuszu Jej i Jej Zakładu, Warszawa, s. 107–114.

Witaszek-Samborska M., 2005, Studia nad słownictwem kulinarnym we współczesnej polszczyźnie, Poznań.

Wójcicka M., 2010, Menu jako gatunek językowo-kulturowej wypowiedzi, [w:] R. Stolična, A. Drożdż (red.), Historie kuchenne. Rola i znaczenie pożywienia w kulturze, Cieszyn – Katowice – Brno, s. 274–279.

Pobrania

Opublikowane

2021-05-10

Jak cytować

Przymuszała, L. . (2021) „«Rozkosz dla zmysłów», czyli język kart dań”, LingVaria, 16(1(31), s. 225–234. doi: 10.12797/LV.16.2021.31.17.

Numer

Dział

Etnolingwistyka