O kilku pracach złotnika krakowskiego Leonarda Nitscha (1801—1866) w Muzeum Historycznym m. Krakowa i innych zbiorach
DOI:
https://doi.org/10.32030/Abstrakt
Brak abstraktu dla tego artykułu.
Bibliografia
1. Problemem tym zająłem się w referacie pt.: „Rzemiosło artystyczne wieku XIX w Polsce tabula rasa historiae artium” wygłoszonym na ogólnopolskiej sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki w Poznaniu w grudniu 1977 roku.
2. Por. K. Buczkowski i B. M a r e k o w s k a, Pasy metalowe polskie w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Spraw. Kom. PAN, Kraków 1963.
3. F. Kiryk, Cechowe rzemiosło metalowe. Zarys dziejów do 1939 roku. Warszawa — Kraków 1972. Fig. na s. 305.
4. Nr inwen. MNK — IV — Z 2540 1—4; obiekty zakupione zostały w przedsiębiorstwie „Desa” w Krakowie.
5. Informację tę zawdzięczam uprzejmości p. Elżbiety Socha.
6. Wzmiankuje go L. L e p s z y, Przemysł złotniczy w Polsce, Kraków 1933, pozycja 1105 na s. 200.
7. Formułując życiorys złotnika oparliśmy się na następujących pozycjach: Lepszy, o.c., pozycja 1105 na s. 200, fig. na s. 204; tenże, Cech złotniczy w Krakowie, Rocznik Krakowski I, 1898, s. 2'09; Kiryk, o.c„ s. 304, 421, 422; Z. W e n z e 1 - H o m e c k a, Nota archiwalna sporządzona na podstawie: Woj. A. P. w Krakowie, Akta cechu złotników, rkps; A.D. 931, 932, 93 6, 937, 942, 961, 963. Archiwum kościoła Mariackiego w Krakowie, Księgi metrykalne parafii.
8. Według Lepszego (Przemysł złotniczy w Polsce, pozycja 1056 na s. 197) złotnik ten czynny w 1. 1832— 1843 i pełnił funkcję podstarszego korporacji.
9. Roboty Edwarda Nitscha jest m.in. relikwiarz św. Nikodema w klasztorze franciszkanów w Krakowie; por. Kościoły i klasztory śródmieścia I Katalog Zabytków Sztuki w Polsce IV, miasto Kraków cz. II, Warszawa 1971, s. 131.
10. Kiryk, o.c., s. 422. Autor nie podaje źródła tych informacji.
11. Lepszy, Przemysł złotniczy w Polsce, pozycja 1050 na s. 196; Kiryk, o.c., s. 422—23.
12. Lepszy, Przemysł złotniczy w Polsce, s. 197.
13. Kausal był brązownikiem ale wykonywał prace, które bliskie są wyrobom złotniczym, por. Kiryk, o.c., s. 252; Samek, o.c.
14. Lepszy, Przemysł złotniczy w Polsce, s. 204.
15. Por. L. Lepszy, Złotnictwo krakowskie, Kraków 1887, s. 3.
16. Tamże, s. 4.
17. Por. H. Myszkówna, Srebra warszawskie wieku XVIII i XIX w zbiorach Muzeum Historycznego, Warszawa 1973.
18. Niestety okres ten w złotnictwie gdańskim nie został dotąd opracowany.
19. Nieco lwowskich wyrobów z tego czasu jest w skarbcach krakowskich klasztorów, m.in. u Misjonarzy na Stradomiu.
20. Por. J. Eckhard t, Rzemiosło artystyczne do końca XIX wieku. Dziesięć wieków Poznania III, Sztuki plastyczne, Poznań, Warszawa 1956, s. 207.
21. Por. Ch. Gündel, Die Goldschmiedekunst in Breslau, Berlin [1942], s. 31.
Pobrania
Wersja elektroniczna opublikowana
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Szczegóły zob. w zakładce Prawa autorskie i udostępnianie.
