Czasownikowe wykładniki nakłaniania kogoś do czegoś z perspektywy semantycznej. Rekonesans badawczy
DOI:
https://doi.org/10.12797/LV.12.2017.24.18Słowa kluczowe:
językoznawstwo, semantyka strukturalna, jednostka językowaAbstrakt
Verbal Indicators of Inducing Someone to Do Something from the Semantic Perspective. Research Reconnaissance
The goal of this paper is to perform a preliminary investigation of the notion of inducing someone to do something. The first part of the text presents the state of research into indicators of inducing someone to do something, while the second is an attempt to compile a list of expressions which represent the notion in question.
Pobrania
Bibliografia
Bogusławski A., 1976, O zasadach rejestracji jednostek języka, „Poradnik Językowy” nr 8, s. 356–364.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Bogusławski A., 1988, Język w słowniku. Desiderata semantyczne do wielkiego słownika polszczyzny, Wrocław.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Bogusławski A., 1994, O manipulacji, [w:] idem, Sprawy słowa, Warszawa, s. 219–223.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Bralczyk J., 2000, Język na sprzedaż, Gdańsk.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Czekańska M., 2001, O strukturze predykatowo-argumentowej czasownika kusić, „Prace Filologiczne” XLVI, s. 117–126.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Czekańska M., 2015, Polskie czasowniki nakłaniania jako nazwy tzw. czynności perlokucyjnych, Uniwersytet Warszawski, rozprawa doktorska.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Danielewiczowa M., 2002, Wiedza i niewiedza. Studium polskich czasowników epistemicznych, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Duraj-Nowosielska I., 2007, Robić coś i coś powodować. Opozycja agentywności i kauzatywności w języku polskim, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Galasiński D., 1992, Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Grochowski M., 2008, Rola dewiacji w uzasadnianiu hipotez semantycznych. Wprowadzenie do problematyki, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego” LXIV, s. 25–36.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
ISJP: M. Bańko (red.), Inny słownik języka polskiego, Warszawa 2000.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kamińska-Szmaj I., 2004, Propaganda, perswazja, manipulacja – próba uporządkowania pojęć, [w:] P. Krzyżanowski, P. Nowak (red.), Manipulacja w języku, Lublin, s. 13–27.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kita M., 1993, Perswazyjne użycie języka potocznego w kontekście ogólnym, [w:] A. Wilkoń, J. Warchala (red.), Z problemów współczesnego języka polskiego, Katowice, s. 33–41.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kleszczowa K., Termińska K., 1983, Nakłaniające zdania aluzyjne, „Język Polski” LXIII, s. 33–41.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kleszczowa K., Termińska K., 1999, Werbalne i niewerbalne sposoby nakłaniania, [w:] W. Banyś, L. Bednarczuk, S. Karolak (red.), Studia lingwistyczne ofiarowane profesorowi Kazimierzowi Polańskiemu na 70-lecie Jego urodzin, Katowice, s. 54–62.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Krzyżanowski P., Nowak P. (red.), 2004, Manipulacja w języku, Lublin.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Laskowski R., 1999, Kategorie morfologiczne języka polskiego – charakterystyka funkcjonalna, [w:] R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel (red.), Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia, Warszawa, s. 151–224.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Mamcarz A., 1996, Metodologia badań nad językiem nakłaniania. Zarys problematyki, „Poradnik Językowy” nr 10, s. 14–24.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Marcjanik M., 1980, Czasowniki modalno-kauzatywne we współczesnej polszczyźnie. Analiza
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
łączliwości czasowników oznaczających rozkaz, prośbę, namowę, zakaz, pozwolenie, Zielona Góra.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Puzynina J., 1982/1983, O polskich czasownikach zmuszać, zmusić i predykatach wobec nich bliskoznacznych, „Polonica” VIII, s. 123–146.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Puzynina J., 1992, Słowo manipulacja w języku polskim, [w:] eadem, Język wartości, Warszawa, s. 203–223.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Wierzbicka A., 1969, Dociekania semantyczne, Wrocław.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Wierzbicka A., 1971, Kocha, lubi, szanuje. Medytacje semantyczne, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Wierzbicka A., 2006, Semantyka. Jednostki elementarne i uniwersalne, Lublin.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
WSJP: P. Żmigrodzki (red.), Wielki słownik języka polskiego PAN, [on-line:] https://wsjp.pl.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Zaron Z., 1980, Ze studiów nad składnią i semantyką czasownika. Polskie czasowniki z uzupełnieniem werbalnym oznaczające relację osobową z argumentem zdarzeniowym, Wrocław.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Zaron Z., 2000, Właściwości semantyczne orzeczeń. Preparacje składniowe, cz. I, „Prace Filologiczne” XLV, s. 681–691.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Zaron Z., 2001, Właściwości semantyczne orzeczeń. Preparacje składniowe, cz. II, „Prace Filologiczne” XLVI, s. 673–682.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Zaron Z., 2002, Właściwości semantyczne orzeczeń. Preparacje składniowe, cz. III, „Prace Filologiczne” XLVII, s. 443–460.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2017 Joanna Wołoszyn
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
