Nosowanie i jego synonimy w profesjolekcie logopedycznym, dawnej i współczesnej polszczyźnie ogólnej oraz w gwarach
Określenia człowieka mówiącego przez nos
DOI:
https://doi.org/10.12797/LV.19.2024.38.22Słowa kluczowe:
profesjolekt logopedyczny, terminologia, nosowanie, człowiek mówiący przez nos, polszczyzna historyczna, dialektyAbstrakt
NASALISATION AND ITS SYNONYMS IN SPEECH THERAPY, ANCIENT AND MODERN GENERAL POLISH AND DIALECTS: DESCRIPTION OF A MAN WHO TALKS THROUGH HIS NOSE
The paper belongs to linguistic research devoted to the terminology used in speech therapy. The author discusses lexemes referring to pathological pronunciation accompanied by abnormal nasal resonance. He indicates and discusses words of foreign origin (mainly Hellenisms and Latinisms) as well as using native words taken from dictionaries and studies devoted to the old Polish language and dialects. Moreover, he mentions names referring to a man who speaks indistinctly, through his nose, citing common words and anthroponyms that remain a testimony to the sensitivity and linguistic culture of our ancestors.
Pobrania
Bibliografia
Bartmiński J., 1965, Ludowe słownictwo logopedyczne, „Logopedia” 6, s. 66–83.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Burska-Ratajczyk B., 2006, Ludowe ekspresywizmy słowotwórcze dotyczące mówienia (na materiale gwar mazowieckich), [w:] K. Michalewski (red.), Wyrażanie emocji, Łódź, s. 367–377.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Cyran W., 1977, Tendencje słowotwórcze w gwarach polskich, Łódź.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Dąbrowska E., Grabowska A., 1994, Czasowniki mówienia w gwarze kurpiowskiej, [w:] H. Sędziak (red.), Polszczyzna regionalna. Materiały z sesji językoznawczej w Ostrołęce, Warszawa, s. 104–115.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Gaertner H.K., 1927, Nauka o języku polskim. Wskazówki do samokształcenia ze słowniczkiem terminów gramatycznych i pomocniczych, Lwów.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kaleta Z., 1998, Nazwisko w kulturze polskiej, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Karłowicz J., 1885, Projekt terminologii językoznawczej polskiej, „Prace Filologiczne” I, z. 1, s. 102–120.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kiła, Wikipedia, [on-line:] https://pl.wikipedia.org/wiki/Ki%C5%82a.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Kowalska A., 1989, Z badań nad mazowieckim słownictwem ekspresywnym (nazwy człowieka, który sepleni), [w:] B. Falińska (red.), Polszczyzna północno-wschodnia. Metodologia badań językowych, Wrocław, s. 33–45.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Marciniak-Firadza R., 2017, Dukawka, gulgot, sepioł…, czyli jak w gwarach małopolsko-mazowieckiego pogranicza językowego nazywa się człowieka, który się jąka, bełkocze czy sepleni, „Rozprawy Komisji Językowej ŁTN” nr LXIV, s. 187–202.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Narodowy Korpus Języka Polskiego, praca zbiorowa, red. A. Przepiórkowski, M. Bańko, R.L. Górski, B. Lewandowska-Tomaszczyk, Warszawa 2012.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Olma M., 2024, Dawne i współczesne nazwy seplenienia oraz określenia człowieka sepleniącego w języku polskim, „Logopaedica Lodziensia” nr 9, [w druku].
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Ołtuszewski W., 1905, Szkic nauki o mowie i jej zboczeniach (niemota, bełkotanie, mowa nosowa, jąkanie, itd.) oraz hygiena mowy, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Osowicka-Kondratowicz M., 2017, Interdyscyplinarność a terminologia w kształceniu logopedycznym oraz w logopedii, „Prace Językoznawcze” XIX, nr 1, s. 121–136.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Ostapiuk B., 1997, Zaburzenia dźwiękowej realizacji fonemów języka polskiego – propozycja terminów i klasyfikacji, „Audiofonologia” X, s. 117–136.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Ożdżyński J., 1997, Synonimy w polskiej terminologii logopedycznej, „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny WSP w Krakowie” z. 192, „Prace Językoznawcze” IX, s. 177–185.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Ożdżyński J., Surowaniec J., 2000, Teoria i praktyka terminologii logopedycznej, Kraków.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pluta-Wojciechowska D., 2002, Realizacja fonemów języka polskiego u osób z rozszczepem podniebienia pierwotnego i/lub wtórnego – przegląd wybranych problemów, stanowisk, propozycji, „Logopedia” 31, s. 199–225.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pluta-Wojciechowska D., 2010, Podstawy patofonetyki mowy rozszczepowej. Dyslokacje, Bytom.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pluta-Wojciechowska D., 2013, Logopedyczne i foniatryczne ujęcie zakłóceń dźwięków mowy. Analiza kognitywna, „Nowa Audiofonologia” 2, nr 3, s. 9–15, https://doi.org/10.17431/889259.
DOI: https://doi.org/10.17431/889259
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pruszewicz A. (red.), 1992, Foniatria kliniczna, Warszawa.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Przymuszała L., 2019, Klapać na pyszczysku, czyli o śląskiej leksyce i frazeologii dotyczącej mówienia, „LingVaria” XIV, nr 1 (27), s. 133–147, https://doi.org/10.12797/LV.14.2019.27.09.
DOI: https://doi.org/10.12797/LV.14.2019.27.09
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Zdunkiewicz-Jedynak D., Hortis-Dzierzbicka M., 2000, Lingwistyczne podstawy oceny i dokumentacji zaburzeń mowy u dzieci z wadą rozszczepową twarzy, [w:] H. Mierzejewska, M. Przybysz-Piwko (red.), Teoretyczne podstawy metod usprawniania mowy: afazja, zaburzenia rozwoju mowy, Warszawa, s. 135–149.
##plugins.generic.googleScholarLinks.settings.viewInGS##
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.