Kompetencja komunikacyjna a glottodydaktyka
DOI:
https://doi.org/10.12797/LV.10.2015.20.04Słowa kluczowe:
glottodydaktyka, kompetencja komunikacyjna, ESOKJ, kompetencje ogólne użytkownika języka, językowe kompetencje komunikacyjneAbstrakt
Communication competence and glottodidactics
The concept of the communication competence originating from the linguistic science is now commonly used in the glottodidactics discourse. Numerous didactic models of the concept have been elaborated to suggest contents, methods and foreign language teaching techniques for several years. Today, a document that sets language teaching standards is the Common European Framework of Reference for Languages (2001), elaborated by the European Council, which offers a description of the activity-based communication competence. The activity-based teaching implies not only linguistic communication competences but also transversal competences of the language user. The purpose of the paper is to present the evolution of the key concept in the foreign language teaching didactics and the presentation of its interpretation in contemporary glottodidactics.
Pobrania
Bibliografia
Bachman L., 1990, Fundamental Considerations in Language Testing, Oxford.
Bachman L., Palmer A., 1996, Language Testing in Practice: Designing and Developing Useful Language Tests, Oxford.
Baylon Ch., Mignot X., 2008, Komunikacja, Kraków.
Beacco J.-C., 2007, L’approche par compétences dans l’enseignement des langues: enseigner à partir du Cadre européen commun de référence pour les langues, Paris.
Canale M., 1983, From communicative competence to communicative language pedagogy, [w:] J.C. Richards, R.W. Schmidt (red.), Language and Communication, London, s. 2–27.
Canale M., Swain M., 1980, Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing, „Applied Linguistics” nr 1, s. 1–47.
Chomsky N., 1982, Zagadnienia teorii składni, Wrocław.
ESOKJ: Europejski system opisu kształcenia językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie, Warszawa 2003.
Hymes D., 1972, On communicative competence, [w:] J.B. Pride, J. Holmes (red.), Sociolinguistics, Harmondsworth, s. 269–293.
Hymes D., 1984, Vers la compétence de communication, Paris.
Janowska I., 2011, Podejście zadaniowe do nauczania i uczenia się języków obcych. Na przykładzie języka polskiego jako obcego, Kraków.
Miodunka W., 1987, Odbicie opozycji „kompetencja językowa” – „kompetencja komunikacyjna” w inwentarzach pojęciowych (National Syllabuses), „Przegląd Glottodydaktyczny” t. 8, s. 41–53.
Miodunka W., 2013, Podejście zorientowane na działanie w nauczaniu języków obcych: od (małych) zadań do (dużych) projektów, „Języki Obce w Szkole” nr 2, s. 80–85.
Moirand S., 1982, Enseigner à communiquer en langue étrangère, Paris.
Richer J.-J., 2012, La didactique des langues interrogée par les compétences, Bruxelles.
Seretny A., 2011, Kompetencja leksykalna uczących się języka polskiego jako obcego w świetle badań ilościowych, Kraków.
Siek-Piskozub T., 2012, Międzykulturowa kompetencja komunikacyjna wyzwaniem dla glottodydaktyki, „Lingwistyka Stosowana” nr 5, s. 95–108.
Szulc A., 1994, Słownik dydaktyki języków obcych, Warszawa.
Widdowson H.G., 1989, Une approche communiactive de l’enseignement des langues, Paris.
Wilczyńska W. (red.), 2002, Autonomizacja w dydaktyce języków obcych. Doskonalenie się w komunikacji ustnej, Poznań.
Zając J., 2004, Du communicatif au discursif. Apports de la pragmatique du discours à la didactique des langues étrangères, Warszawa.
Żurek A., 2008, Grzeczność w polszczyźnie cudzoziemców, Łask.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
