Wpływ odmiany kościelnej języka na polszczyznę ogólną na przykładzie ubogacać (się) – ubogacić (się)
DOI:
https://doi.org/10.12797/LV.08.2013.16.12Słowa kluczowe:
odmiana kościelna języka, słownictwo, znaczenie metaforyczne, frekwencja, ironiaAbstrakt
The influence of ecclesiastical language on standard Polish
The article discusses the influence of ecclesiastical language on standard Polish. It first presents the the faults of this variety, and then some examples of the ecclesiastical vocabulary. The author examines in particular one verb that is typical of contemporary ecclesiastical language, ubogacać (się) / ubogacić (się) ‘to enrich (oneself)’. She analyses its historical and present day meaning, its history and the contexts in which it is used, and observes that it has spread out onto standard Polish.
Pobrania
Bibliografia
Bajerowa I., 1988, Kilka problemów stylistyczno-leksykalnych współczesnego polskiego języka religijnego, [w:] M. Karpluk, J. Sambor (red.), O języku religijnym. Zagadnienia wybrane, Lublin, s. 21–44.
Chaim W., 1994, Kazanie jako komunikat, [w:] W. Przyczyna (red.), Fenomen kazania, Kraków, s. 98–135.
Dejna K., 1980, Ile mamy języków polskich?, „Język Polski” LX, s. 30–43.
Głowiński M., 1990, Nowomowa po polsku, Warszawa.
ISJP: M. Bańko (red.), Inny słownik języka polskiego, Warszawa 2000.
Łoziński J., 2006, Holding i reszta albo jak zostać bogatym w biednym państwie, Warszawa.
Makuchowska M., 1999, Miejsce języka religijnego w typologii współczesnych odmian polszczyzny, [w:] Z. Adamek, S. Koziara (red.), Od Biblii Wujka do współczesnego języka religijnego. Z okazji 400-lecia wydania Biblii ks. Jakuba Wujka, Tarnów, s. 176–189.
Matuszczyk B., 2003, O modelu komunikacji we współczesnym kaznodziejstwie, [w:] P. Urbański (red.), Retoryka na ambonie. Z problemów współczesnego kaznodziejstwa, Kraków, s. 53–63.
NKJP: Narodowy Korpus Języka Polskiego, www.nkjp.pl
Pałucka I., 2000, Czy istnieje „język religijny”, „Język Polski”, LXXX, s. 176–184.
PSWP: H. Zgółkowa (red.), Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, Poznań, 1994−2005.
SJPD: W. Doroszewski (red.), Słownik języka polskiego, Warszawa 1958–1969.
Skowronek K., 2006, Między sacrum a profanum. Studium językoznawcze listów pasterskich Konferencji Episkopatu Polski (1945–2005), Kraków.
SL: S.B. Linde, Słownik języka polskiego, Warszawa 1807–1814.
SPXVI: Słownik polszczyzny XVI wieku, pod red. M. R. Mayenowej, Wrocław, 1966−2004.
Sstp: Słownik staropolski, pod red. S. Urbańczyka, t. I–XI, Wrocław 1953–2002.
SW: J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, Słownik języka polskiego, Warszawa 1900–1927.
SWil: A. Zdanowicz i in., Słownik języka polskiego, Wilno 1861.
Trotz A., 1764, Mownik polsko-niemiecko-francuski […], Leipzig.
WSJP: P. Żmigrodzki (red.), Wielki słownik języka polskiego, Kraków 2007 – http://www.wsjp.pl
WSPP: A. Markowski (red.), Wielki słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa 2009.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
